Pär Hansson – VIII


Ik kan je stem horen in het lege huis

jij kunt een schaap horen in de muur
in het cement in het stro

het is het geluid van het schaap                niet van het huis

en het kopje met afwasmiddel                                                          
en het kopje met as

Jij geeft geluid aapt na en weegt meer dan een woord: kind

jouw naam leeft in die van ons                  In onze bek kun jij
wonen                 In en lang na ons



________



Wij bekommeren ons niet erg om de doden
zij bekommeren zich meer om ons

en hun zorg
is van hen

Het huis zegt niets          daarom kunnen wij horen

Het is de eerste week  i n  h e t   v a a l w i t t e
Week één           Lege huizen

We laten lepels op de vloer vallen en laten ze spelen
Maak jij mij arm dan maak ik jou rijk



________



De dingen fonkelen        bekrast                wij
fonkelen             zoals koffie en kristal

Het zijn de bladeren die rond mijn hoofd
vallen in de herfst

dezelfde bladeren op de grond in de lente
h e t z e l f d e   h o o f d   v o l   l i t t e k e n s     

maar het meisje in mijn hersens
is wezen zwerven

vannacht rende ze blootsvoets over het ijs



________



Je probeert met mij te praten
met iemand anders stem

Mijn zweet        Mijn ogen

Onder dit bed
stroomt een rivier

donker en koel met ronde koude keien 

wij zijn wakker in onze haat
en de haat kan op elk moment omslaan

het water buigt zich over zijn oppervlak



________



Het vuur in het kruid
het kruid in het boek     het boek op de vloer      last alle woningen dicht

straks zijn er geen woningen meer    geen geloofwaardige verdiepingen
alleen maar witte gevlekte duiven hier buiten

Je woorden zijn een filter             tussen de bes jouw bes jouw nagel        
die je door liet groeien tot een afwijking

en het schaap dat over de zwevende modder mekkert

Jij bent op het dak           er is geen dak              jij roept dat
dat er geen dak is



________



Je spuugt het medicijn
tegen de binnenkant van het licht

verzet je              je hakken
stoten in geel

ik help je weer in slaap te vallen               schrijf dat op een vel papier

De bewegingen in mijn hersens
betekenen dat ik kan denken wensen dromen glimlachen

ik heb geloof     ik geloof in jouw hakken
in het droge gele stof



________



De doden
zijn net rotzooi

in de lucht

of vies papier

de levenden
op de grond

zijn bang

voor alles wat vies is
alles wat vliegt



________



Ik adem       de droge lucht van heel het huis in

a l s   z a n d
één been voor het ander    één gedachte tegelijk   één radio en één maan

Het begint met een heup en de vloer is ijs een verlichte ijsvloer bij nacht
Heel de wereld  tegelijk h e e l   d e   w e r e l d  é é n   r a d i o z e n d e r

h e e l   d e   n a c h t
en de nacht wordt ochtend:

Hoe ver ben ik gekomen heb ik mededogen getoond heb ik
een vinger uitgestoken



________



De wereldorde is gewelddadig geworden
Wij worden gedwongen vrijwillig te kijken                                                                                    
Hoe moet ik motiveren
wat ik doe           misschien wil ik iets moois vernietigen

Ik ken angst       Als een staldeur

De verf bobbelt op in de warmte en soms leunde ik
tegen die deur          a l s   e e n   l u m m e l

De vierde week         Week vier         Alternatieven ontbreken         luister
naar oma       haar dagorde



________



Ik wil iets doen met een mandoline
ik wil iets belangrijks doen

Koppel mij aan je stoppenbox en boots een mandoline na
met de mandoline      de snaren van de mandoline      speel mijn vingers

stuk        speel de snaren stuk
over het ruizen in het gras

voor de staldeur        speel het samen      speel het in

Ga zitten voel eerst honger dan verzadiging dat is alles er is
niets groters



________



Naakt op de weg             een boog
op het asfalt    
de rug en het pissen niets staat vast

Onze centen de pasjes het gewicht
van het woord de beelden van de hersenen

en Hedvigs taal        ik zal veranderen            zal mijzelf niet herkennen
in de glaswanden in de meren

Mijn hakken mijn schouderbladen tussen de gebouwen en auto’s
Wordt het woord wakker als onze lichamen worden verspreid

wordt het woord wakker als de dreiging niet is ingebeeld





uit Motorsågsminne (2009)
vertaling Hans Kloos

Lees meer gedichten van Pär Hansson